Rozdział 43

Kiedy wzeszło słońce, Aria zerwała się z wielkiego łóżka, które dzieliła razem z Rose. Szybko ubrała się w wybrane razem z Rose wczoraj ubrania i wyszła z pokoju. Rozejrzała się uważnie po korytarzu i cicho zeszła po schodach. Zatrzymała się w salonie, w którym na kanapie spał Albus. A raczej pół leżał na fotelu, na nogach trzymając pilota. Aria włączyła telewizor i natychmiast wyłączyła, widząc jakiś program naukowy. Cicho wymknęła się z Groci. Rozejrzała się po okolicy i skierowała do lasu. Szybko odnalazła domek Rose, w którym była wczoraj. Weszła na drzewo i zamknęła za sobą klapę w podłodze domku. Usiadła na ławeczce przywieszonej na ścianie i zaczęła cicho płakać. Po półgodzinie wyszła z domku i teleportowała się przed swój dom. Policjanci rozglądali się jeszcze dookoła, a Aurorzy, poukrywani przyglądali się wszystkiemu z daleka. Aria szybko przebiegła przez ulicę.

- Panna Raymond? - zapytał jeden z policjantów. Aria kiwnęła głową.

- Podejrzewamy, że ktoś wrzucił przez okno koktajl mołotowa. Pożar wybuchł w kuchni i rozprzestrzenił się na parterze. Pierwsze piętro pozostało bez uszkodzeń. Niedługo powinniśmy ustalić sprawcę. Czy ma pani już oszacowane straty? - zapytał. Aria pokręciła głową.

- Rozumiem. Proszę wejść i się rozejrzeć, a później zgłosicie koszty. - powiedział i odsunął się. Aria zobaczyła tylko, jak z ławki znika pan Potter, po czym weszła do środka. Jak się spodziewała, w salonie znaleźli się wszyscy znani jej Aurorzy. Pan Potter rozglądał się trochę zdziwiony tak samo jak państwo Weasley. Draco Malfoy wyglądał na niezadowolonego.

- Co się tu stało? - zapytał Harry. Aria zastanowiła się.

- Hmm… Byłam w Groci, żeby powiedzieć Rose by zadzwoniła do swoich rodziców, w sprawie tego wypadku w centrum. Jak wróciłam, zobaczyłam tylko cień, koło prawej ściany domu. Po chwili nastąpił trzask rozbijanego szkła i nagle wybuchło mi pół chaty. To tak w skrócie - powiedziała wzruszając ramionami i kopiąc coś, co zapewne wcześniej było żyrandolem.

- Wiesz, kto to mógł być?- zapytał Draco. Aria pokręciła głową.

- Coś się stało, skarbie? - zapytała Hermiona.

- Nie skąd. Tylko nie mam połowy chaty. - mruknęła Aria.

- A prócz tego? Wyglądasz… Trochę dziwnie. - dodała podchodząc do blondynki, Hermiona. Uniosła jej głowę za podbródek. - Płakałaś? - zdziwiła się.

- Nie, podlewałam rzęsy - warknęła wyrywając twarz z uścisku kobiety i weszła do dawnej kuchni. Hermiona spojrzała zdziwiona na Harry'ego i Rona, a Draco tylko pokręcił głową, wchodząc za dziewczyną, a za nim reszta ludzi.

- Co narozrabiał młody zielonooki? - zapytał Draco. Harry wytrzeszczył na niego oczy. Aria, która przyglądała się trzymanym w ręku drewnianym fragmencie czegoś, nagle ścisnęła rękę tak mocno, że pękło.

- Nico. A co miał zrobić ten dupek? - zapytała lekko i zbyt słodko.

- Hmm…? No nie wiem? - zastanawiał się Draco. Aria dalej stała przodem do okna, tyłem do reszty. - Pocałował jakąś inną? - zapytał. Blondynka wzdrygnęła się, a Harry mało nie wpadł na swojego przyjaciela. Aria nic nie odpowiedziała. - Zgadłem? - odezwał się Draco.

- Hmm? Niech pomyślę? - zastanowiła się Aria, stając bokiem. - Hm? Nie wiem. Może tak... - powiedziała po czym wyszła z domu. Wszyscy byli tak zdziwieni, że nie załapali na początku, o co chodzi. Dopiero po chwili do Harry'ego dotarło to, co powiedziała dziewczyna.

- Że co?! - ryknął.

- Tego to bardziej spodziewałem się po moim synie - mruknął Draco.

- Aria!? - krzyknęła Hermiona.

- Co? - zapytała Aria wyłaniając się zza ściany. Raczej wszyscy chcieli zobaczyć na jej twarzy ten debilny uśmiech. Niestety, zamiast debilnego uśmiechu na twarzy miała debilny wyraz rozpaczy i wkurwienia totalnego.

- Em? A wszystko w porządku? - zapytała Hermiona.

- Oczywiście. W jak najlepszym. Dostanę odszkodowanie w kwocie szesnastu tysięcy dolarów co najmniej. - odparła spokojnie.

- Nie o to mi szło - dodała cicho Hermiona.

- Nic innego aktualnie mnie nie martwi. A panią? - zapytała.

- Ty - odparła spokojnie Hermiona.

- A nie ma o co się martwić. Tylko uprzedzam panią, że teraz w pani domu mieszka ciężarna kobieta, z jej przyszłym mężem, a ona sama ma dziwne zachcianki - westchnęła Aria.

- Rozumiem. Nie przeszkadza mi to. Hmm…? Gdzie idziesz? - zapytała, kiedy Aria poczęła wspinać się do góry. Znaleźli ją w swoim własnym pokoju gdzie mając w ręce różdżkę, wycelowała ją w przeciwległą ścianę.

- To ściana nośna. Jak ją zburzysz, to runie cały dom - ostrzegł Harry. Aria opuściła rękę.

- Mogę już wracać? - zapytała zerkając na zegarek.

- Dokąd? - zapytał Draco.

- Do Weasley'ów - odpowiedziała Aria.

- Weź Rose, Hugona, Albusa i Jamesa. Niech przyjdą z tobą do Malfoy Manor. - westchnął.

- Dobrze – powiedziała znikając.

- Czułbym się lepiej, gdyby powiedziała coś w stylu „Ten trzeci zapewne nie dotrze tam cało. Niech pan wezwie Magomedyka’’ - mruknął Draco.

- Nie wierze, że Al mógł zrobić coś takiego. - westchnął Harry wychodząc.

- Ja też stary. Kiedy to mogło się stać? - zastanowił się Ron.

Aria stanęła przed Grocią. Wcale a wcale nie chciało jej się wchodzić tam z powrotem. Ale się przemogła. Zapukała. Drzwi otworzył na szczęście Hugo.

- Aria? - zdziwił się.

- Zbieraj się młody - westchnęła, wchodząc do środka. Niestety Albus był obecny z całą resztą zgrai.

- Twój teściu - tu spojrzała na Rose, która wywróciła oczami. - zgarnia nas wszystkich do siebie. Pakujcie się. Za dwadzieścia minut ruszamy.- skończyła, po czym szybko wyszła, wychodząc do ogrodu na tyłach domu. Albus zadzwonił do Marthy i zapytał czy Lily może u nich jeszcze zostać. Z tym nie było problemu. Później razem z Jamesem teleportowali się do Trawgohu (debilna nazwa, nawiasem mówiąc) i pozbierali swoje rzeczy. Równo dwadzieścia minut później, Aria stała przed domem Weasley'ów, a cała zgraja wyszła na zewnątrz.

- Gdzie Lily? - zapytała.

- Zostanie dłużej u Dereka. - Powiedział szybko James.

- Dobrze - kiwnęła głową, po czym złapała jedną ręką Rose, a drugą Hugona. Całą piątką teleportowali się przed drzwi Malfoy Manor. Otworzył im Larry tak jak ostatnio, odbierając od nich bagaże.

- Siemka! - krzyknął Scorp, zjeżdżając po poręczy w dół. Amelie spokojnie, jak na normalnego człowieka przystało, zeszła po schodach. Scorp najpierw przywitał się ze swoim przyjacielem, a później na dłużej zatrzymał się przy swojej dziewczynie.

- Coś się stało, Raymond? - zapytała Amelie, zdziwiona tak wielką grupą.

- To wasz tata wam nie powiedział? – zdziwiła się Aria, unikając uścisku Scorpa, który naburmuszony poszedł dalej.

- Nie. A co się stało? - zapytała Amelie.

- Ktoś podpalił Arii dom.- powiedziała Rose. Scorp zatrzymał się w końcu przy Hugonie i spojrzał dziwnie na blondynkę. Ta rozejrzała się spięta.

- I co się gapicie? Tylko parter mi się sfajczył - warknęła wchodząc, do znanego już jej, salonu.

- Co jej się stało?- zdziwił się Scorp podchodząc do Ala. Potter warknął coś jak za dawnych czasów, zrzucając ramię Scorpa ze swojego.

- A tego co ugryzło? - zapytał zdziwiony, Rose.

- Później ci powiem - westchnęła. Astoria poprzytulała wszystkich najmocniej jak mogła. Po kilku godzinach wszyscy zrobili się senni.

- To co! - zakrzyknęła Astoria, wstając z fotela.- Rozumiem, że Rose śpi razem ze Scorpem w jego pokoju. James chcesz spać z Hugonem, czy sam? - obaj odpowiedzieli, że kategorycznie osobno. - Rozumiem. - zaśmiała się kobieta. - A Al i Aria też razem, jak ostatnio, tak? - zapytała, ale raczej sądziła, że zna odpowiedź.

- Wie pani co? Nie. Ja chcę spać sama. - powiedziała Aria. Astoria prawie zabiła się o własną nogę. Spojrzała na Arie. Wiedziała, że coś jej nie pasuje. Siedzieli bardzo daleko od siebie. Uśmiechnęła się pobłażliwie.

- Oczywiście, skarbie. Położysz się w pokoju między Jamesem i Hugonem. A Al w tym, co zawsze - odpowiedziała Astoria wbiegając po schodach.

- Czemu, do cholery, wszyscy mówią do mnie "skarbie"? - warknęła Aria, zarzucając swoją torbę na plecy i wspinając się po schodach.

Nie czuła się najlepiej w wielkim pokoju gościnnym Malfoyów. Rzuciła swoją torbę gdzieś w kąt i wyszła na balkon. Lekko zaparło jej dech w piersiach, kiedy zobaczyła ogromny ogród, a za nim jeszcze większy las.

- Aria? - Dziewczyna szybko wróciła do pokoju. Zastała w nim rozglądającego się Scorpa.

- Hm…? Czy on nie jest większy od mojego pokoju? - zastanowił się trochę z irytacją. Aria westchnęła.

- Malfoy. Słucham cię. - Zwróciła się do blondyna.

- A tak, a tak. Cóż przeskrobał mój ukochany Albusik? - zapytał rzucając się na jej łóżko. Aria spojrzała na niego z przerażeniem.

- Oj, nie patrz tak. - westchnął zirytowany.

- E… - Aria rozejrzała się zdezorientowana. - A tak poza tym, to wszystko okey? - zapytała.

- Jasne! Ale jak widzę, tu u ciebie nie zbytnio - powiedział siadając na łóżko.

- Nie denerwuj mnie, Malfoy. Idź podręczyć kogoś innego głupimi pytaniami, tak? Nie mam na to ochoty - warknęła Aria i zamknęła się na balkonie. Scor nie miał odwagi jej powiedzieć, że balkon samoczynnie się zatrzaskuje. Miał tylko nadzieję, że wzięła ze sobą różdżkę. Wyszedł z jej pokoju, rozejrzał się po korytarzu pełnym drzwi i wszedł do tego, należącego do Albusa.

- Aluniu! - sparodiował głos Arii. Albus wysunął się spod łóżka, po czym westchnął i schował się tam z powrotem. Bardzo ciekawe.

- Stary? Co ty odwalasz? - zapytał ostrożnie dalej stojąc w miejscu.

- Chowam się - burknął spod łóżka. Scor pokręcił głową.

- Wyłaź. Musimy pogadać, tak?- odparł Scor wskakując na jego łóżko. Albus stęknął pod łóżkiem, co pewnie oznaczało, że Scor wskoczył centralnie na niego. Potter wyczołgał się spod łóżka i walnął się obok przyjaciela.

- To co przeskrobałeś? - zapytał Scor wymachując nogami, jak na debila przystało. Albus obrzucił go niespokojnym spojrzeniem. Scor opuścił nogi.

- Tylko się cieszę, tak? - mruknął kręcąc głową blondyn. Albus westchnął. Zaczął mu opowiadać o tym, jak do domu z dwiema dziewuchami przylazł James. Jak wybrał się w samobójczą misję, zaniesienia Hugona do jego pokoju, podczas której został ranny, ale tylko powierzchownie. W końcu o tym, jak to popaprane dziecię (Al miał na myśli Elenę) zaczęło się do niego przywalać i oczywiście o tym, jak zobaczyła to Aria.

- Stary! Jak w jakimś cholernym filmie! - jęknął Scor. Albus niechętnie przytaknął mu głową.

- Więc kiedy idziesz ją przeprosić? - zapytał go. Albus spojrzał na niego przerażony. - Oj, no przecież cię nie zabije. Jak coś, to Hugo i James mają pokój obok niej, to ci pomogą, nie? - stwierdził jakże inteligentnie Scor. Albus westchnął spuszczając głowę.  - No! Idź! - powiedział Scor, waląc go w plecy. Załamany Albus wylądował na podłodze. Scor skrzywił się przestraszony.

- Nic mi nie jest, debilu. - warknął Al , ruszając w stronę drzwi.

- I o taki entuzjazm mi chod… - w tym momencie trzasnęły drzwi - ...ziło. Nie ważne. Idę się całować z Rose! - pisnął sam do siebie i wyleciał z pokoju Ala.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Z dedykacją dla Domino co mnie kopała w tyłek na twitterze xD