Rozdział 47

Bruno Mars - Marry You

Dziś było Hallowen. Albus denerwował się jak głupi. I to nie z powodu balu czy czegoś tam innego. Przecież w cale nie powinien! No bo czym!? Musi tylko klęknąć, walnąć jakąś gadkę i po ptakach! Ona tylko kiwnie głową ze wzruszeniem i tyle! Ale nie! Albus musiał się denerwować i właśnie tworzył idealny okrąg na zielonym dywanie w pokoju swojego przyjaciela.

- Mogę ci coś doradzić?- Zapytał Scor podrzucając pudełko z pierścionkiem zaręczynowym dla Rose. Wcale sobie tego nie zaplanowali. W tym samym momencie powiedzieli że chcą się oświadczyć swoim powalonym dziewczynom.

- Co?- zapytała Albus stając i poprawiając okulary.

- Przestań tak łazić i usiądź bo kręci mi się przez ciebie w głowie!- Krzyknął. Albus usiadł i zaczął stukać nogami w parkiet.

- Masz ADHD.- mruknął Scorp.

- Tylko wieczorami- burknął Albus. Do pokoju Scorpa wszedł Draco.

- A co jakbyśmy właśnie robili coś nieprzyzwoitego!?- Krzyknął oburzony Scorpius. Ojciec spojrzał na niego jak na kretyna. Czyli tak jak zawsze tyle że bardzej.

- Niby co? Sprawdzalibyście sobie kto ma…- zaczął Draco kiedy do pokoju wpakowała się także Astoria i Amelie.

- Czemu Albus wygląda jakby miał wyrzygać swoje jelito a ty się denerwujesz?- zapytała Amelie. Scorpius zachowywał się odwrotnie do danej sytuacji. Kiedy był spokojny wyglądał na zdenerwowanego czyli jeżeli był zdenerwowany wyglądał na wyluzowanego.

- Nie wierze, nie wierze!- zapiszczała Astoria i podbiegła do syna.- Chcesz się jej oświadczyć!?- Pisnęła. Draco spojrzała na Scorpa tak samo jak Amelie. Tyle że z przerażeniem.

- E no tak.- mruknął. Amelie spojrzała na swojego brata i Albusa.

- On też?- zapytała wskazując na bruneta.

- Ehe.- burknął Scor. Albus wyglądał jakby miał zamienić się w kałuże.

- Zaplanowaliście to?- zapytał Draco. Pokręcili głowami. Astoria wyprostowała się z powarzoną miną.

- To lepiej wymyślcie jakieś przemówienie. Nie tak jak Draco który klęknął w restauracji i zaciął się w pół zdania.- mruknęła Astoria wychodząc. Amelie ryknęła śmiechem a Draco wyglądał jakby ktoś mu przywalił.

- No ej!- krzyknął za swoją żoną.- No bo się zdenerwowałem- doszedł jeszcze do niech cichy głos Dracona.

- Boje się- mruknął Scorp po chwili.

- Ja też- zawtórował mu Albusa. Westchnęli jednocześnie i spojrzeli na zegarek. Dochodziła osiemnasta.

- Trzeba się zbierać- powiedział Albus zarzucając a siebie czarną bluzę.

- Taa.- mruknął Scorp poprawiając koszule. Teleportowali się z trzaskiem.

Rose właśnie wylądowała przed jedną z kawiarni w Londynie o oryginalnej nazwie „Coffey”. Otworzyła drzwi i zajęła stolik dla dwóch osób. Kiedy kelner prowadził ją na miejsce dalej była zdziwiona że nawet w kawiarni trzeba rezerwować stoliki. Usiadał i oddała swój płaszcz kelnerowi który zostawił jej także menu. Jeśli się spóźni, zabije go, mruknęła w myślach przyglądając się prawie pełnej kawiarni.

W tym samym czasie Aria właśnie dotarła pod bramę parku a raczej cmentarza Brompton Cemetery. Uwielbiała ten park. Ciekawe dlaczego… Rozejrzała się i ze zdziwieniem zauważyła kilka szwendających się po głównym chodniku par. Aria postanowiła że jeśli Albus nie zjawi się w przeciągu pięciu minut idzie sama.

Rose siedziała w kawiarni już prawie dziesięć minut. Zamówiła już dwie szklanki wody kiedy w końcu pojawił się Scorpius. Zanim Rose zdążyła cokolwiek powiedzieć wiedziała że z jej chłopakiem jest coś nie tak.

- Sorki Rosie- powiedział całując ją krótko w usta i usiadł na przeciw niej.

- E…wszystko okey? Wglądasz na spiętego- powiedziała Rose. Scorp wyszczerzył się do niej jak tylko on umiał.

- Jasne rudzielcu. Zamawiałaś już coś?- zapytał niby spokojnie ale Rose dalej mu nie wierzyła. Kiedy przyszedł. Rose Wiener melange a Scorpius zwykłe Frappe.

- W ogóle gdzieś ty wytrzasnął kawiarnię w której trzeba rezerwować stolik?- zapytała Rose. Scorp uśmiechnął się głupio.

- No wiesz…mój ojciec nie zabiera mojej mamusi do zwykłych kawiarni- powiedział a Rose zaśmiała się głupio. No tak, w końcu to Malfoy, pomyślała.

- E…Scorp?- Zapytała dostrzegając coś co jej się nie spodobało. A chodziło o to że do kawiarni weszli na pewno nie mugole w garniturach trzymający jakieś wielkie futerały i usiedli niedaleko przy stoliku. Scorpius nie zareagował.

- Scorp?- zapytała znów Rose kiedy muzycy zaczęli wyciągać skrzypce i inne smyczkowe i szarpane instrumenty. Rose był już totalnie przerażone kiedy Scorpius wstał a orkiestra zaczęła grać.

- Melinie bez ja.- mruknęła kiedy Scorp przed nią uklęknął…

Tym czasem Arię nosiło w te i na zad. Po pięciu minutach ruszyła w głąb starego cmentarza przeciskając się przez stare nagrobki. W końcu stanęła przed wielkim posagiem anioła ze złamanym skrzydłem płaczącym małymi kryształkami. Spojrzała na jego twarz. Pęknięte skrzydło przysłoniło padające promienie zachodzącego słońca.

- No cześć.- Powiedział Albus a następnie wyłonił się zza posągu. Aria odetchnął z ulga dostrzegając go.

- Myślałam że już całkowicie mi odbiło. Dobrze że nie- powiedział witając się z nim.

- Yhm. Myślałaś że to on gada takim seksownym głosem?- zapytał Albus unosząc brwi. Dostał w żebra po czym zaśmiał się i objął swoją dziewczynę.

- Musisz łazić tak po krzakach? Czemu nie chodzisz jak normalni ludzie po chodniku?- Zapytał. Aria spojrzała na niego takim stanowczym i wiele mówiącym spojrzeniem. - No…tak- mruknął. Aria odsunęła go od siebie trochę i obejrzała.

- Co ci jest?- Zapytała.

- Mi?- Zdziwił się.- Mi? Mi nie jest nic- zaśmiał się zdenerwowany. Aria zmrużyła oczy podejrzliwe.

- Okey. Skoro tak mówisz.- mruknęła po czym się ożywiła.- Chodź! Pokaże ci taki fajny grobowiec! – Krzyknęła ciągnąc go dalej.

- Na cmentarzu się nie krzyczy- upomniał ją Albus na co Aria tylko machnęła ręką. Kiedy w końcu Aria pokazała mu fajny grobowiec- który był z marmuru i na drzwiach napisane krwią lub inną czerwona cieczką było „ Feel the pain and die” a po obu stronach drzwi stały posągi przypominające wygłodniałe wampiry- Albus zaprowadził ją na mostek w centrum parku.

- O! To tu jest jakiś mostek?- Zdziwiła się. Albus wiedział że ją to zaskoczy. W końcu „chodziła” tylko po grobach.

- No widzisz. A ja tu byłem tylko kilka razy- zaśmiał się wciągając ja na cementowy mostek. Słonce już zaszło i nagle zrobiło się ciemno. Kiedy Aria miała już zaproponować powrót do centrum, pobliskie drzewa i mostek rozjaśniły niebieskimi światełkami. Kiedy zaś dziewczyna odwróciła się przed nią klęczał Albus z uśmiechem.

- W dupę ciebie mać…- mruknęła

Rose patrzyła na swojego chłopaka oczami wielkości galeonów kiedy orkiestra poczęła grać jakąś na prawdę piękną melodie on zaczął mówić. I tego Rose bała się najbardziej.

- Rosie kocham cię strasznie mocno. Bo wiesz, ja zawsze cię kochałem. Na pierwszym roku kiedy miałaś tę swoją niesamowita szopę płomiennych włosów i w drugiej klasie kiedy ganiałaś z Albusem szukając przygód po korytarzach i w trzeciej klasie kiedy pierwszy raz zdzieliłaś mnie Historią Hogwartu. I w czwartej kiedy tak uroczo się złociałaś kiedy cokolwiek powiedziałem. I w piątej…- Scorp gadał jak najęty. Rose wiedziała że tak będzie. Nie musiał przypominać jej o te pamiętnej szopie włosów takiej samej jak jej matki. No i o tych pseudo przygodach z Albusem. Ale on nie skończył. Omówił jeszcze piaty i szósty rok i zaczynał właśnie siódmy.

-…i kiedy mnie pierwszy raz pocałowałaś to wiedziałem że już zawsze będę z tobą. A później kochałem to jak się ukrywaliśmy i…- Rose przerwała mu podnosząc go z klęczek. Scorp miał tak przerażoną minę jak nigdy.

- No pewnie.- powiedziała Rose a Scorp wyrzucił ręce do góry jak debil, wydarł się jak debil i podrzucił swoją dziewczyną… pardon, narzeczoną ściskając tak mocno  na ile go było stać wciskając jej pierścionek na place. Piękny srebrny pierścionek z diamentowym oczkiem okalany płomienno czerwonymi rubinami.

- Już nigdy nie wspominaj o mojej rudej szopie- mruknął między pocałunkami. Scorpius tylko przytaknął.

Aria myślała że zaraz walnie ją piorun. Ona błagała żeby to zrobiła. Właśnie przed nią, Albus Severus Potter klęczał w swoich ulubionych jeansach w jednej ręce trzymając pudełeczko z pierścionkiem a w drugiej.…kiedy on ją złapał za dłoń? Jeśli walnie coś w stylu „Wyjdź za mnie Raymond” to mu przypierdolę, pomyślał patrząc na niego z przerażeniem.

- No nie gap się tak.- mruknął. Wcale nie zmieniła wyrazu twarzy. - Wiesz że mogłaś się tego spodziewać - Na razie zapowiadało się nieźle. Nie powiedział nic co zasługiwało na przywalenie cepa w łeb.

- Wiesz co? Miałem sobie w głowie ułożoną tak cholernie zajebistą przemowę na jaką byłoby stać tego twojego Shakesparera razem wziętego z tą cała Clare i wszystkie ulubione i wzruszające cię teksty z tych twoich anime których za cholerę nie rozumiem. Nie rozumiem jak kurwa to zrobiłaś ze teraz klęczę przed tobą jak ten debil i w gruncie rzeczy to ja już ci się oświadczam. Ale w dupie to mam- Albus wstał i podszedł do Aria tak blisko by tylko patrzeć jej w oczy.- Jesteś tylko moja. Nie jesteś twojego brata oni Rose a tym bardziej kogoś innego. Tylko moja. Nie mam zamiaru ciebie nikomu oddawać. Nie pozwolę ci byś odeszła. Prędzej zabiłbym ciebie a później siebie. A wiesz dlaczego? Bo tak cholernie cię kocham że się od ciebie uzależniłem. I nie obchodzi mnie co sobie inni pomyślą. Że może do siebie nie pasujemy. Walić ich. Jestem rakieta kosmiczna a ty moim kosmosem. Jesteś cała moja i chcę żebyś była taka na wieczność. Więc…Ario Ryamnod…wyjdziesz za mnie?- Zapytał a oczy tak mu się cholernie świeciły że Aria nie wiedziała że to przez to ze niektóre światełka zaczęły migać czy może to od łez.

- T-tak.- szepnęła tak porażona tą przemową że nie sądziła że ma tak cichy głos. Albus wyszczerzył się i założył jej na palec pierścionek. Na srebrnej obrączce połyskiwał czarny diament okalany przez szmaragdy.

- Al.?- Zapytała cicho Aria kiedy szli w stronę Domu Albusa.

- Hmm?- Zapytał dalej bawiąc się pierścionkiem na jej ręce za którą ją trzymał.

- Nikogo u ciebie nie ma?- Zdziwiła się dziewczyna widząc pogaszone światłą. Albus przystanął i w końcu spojrzał na swój dom. Rzeczywiście nie paliły się tam żadne światła.

- Kurcze, to gdzie oni wszyscy poleźli?- Zdziwił się Albus wchodząc do pustego domu. Wszedł do kuchni i zapalił światło. Na blacie leżała kartka zaadresowana do niego.

Albus!

Zostawiamy ci dom pod opieką. Draco Malfoy poinformował nas o twoim zamiarze. Mam nadzieje że Aria się zgodziła. Jeśli zaczniesz się zastanawiać po co zostawiliśmy ci dom to chyba zdzielę cię Historią Hogwartu. A jeśli nie…w ostateczności możesz go rozpierdzielić. Powiedzenia!

Rodzice, James i Lily

Albus miała ochotę jednocześnie zacząć się śmiać i ich wszystkich zabić. Spalił szybko kartkę i wyszedł z kuchni. W salonie było ciemno.

- Aria?- zapytał zaglądając do góry przy schodach.

- U Jamesa!- Krzyknęła. Albus zmarszczył brwi by pochwali znaleźć się w chlewie swojego brata. Aria stała przy biurku Jamesa i coś czytała. Albus obijał ją od tyłu i położył głowę na jej ramieniu po czym parsknął śmiechem.

- Czemu to czytasz?- zapytał.

- Nigdy nie sądziłam że jakiś chłopka może mieć pamiętnik. Tym bardziej chłopka taki jak James.- zaśmiała się Aria przerzucając kartkę.

- O! To jest fajne. Słuchaj Ekhm… „ Dzisiaj jest świetny dzień. Spotykam się z Carlą. Jest trochę straszna. Przypomina mi mamę. Ale będzie dobrze. Zaliczę, posiedzę i ucieknę. Albo od razu ucieknę…”- Aria zatrzymała się wybuchając śmiechem.

- Kretyn.- burknął Albus przerzucając następną stronę.

- Merlinie to my!- Zaśmiła się Aria widząc zdjęcie z Singapuru. James pokazany był z głupia miną kiedy skończył czytać sms’a, Lily przytulała zbulwersowanego Hugona który gapił się na całująca Rose i Scorpa, Roxi kichnęła. Harry i Ron zaśmiali się z tego, Ginny i Hermiona pokręciły załamane głowami a Aria w tym momencie uderzyła Albusa w tył głowy a on objął ją w pasie.

- Roxi wygląda tak słodko kiedy kicha- zaśmiała się Aria.

- Zgadza się. Słodko wyglądała też usmarkana głowa Lily- zaśmiała się Albus a Aria dołączyła do niego.

- Gdzie twoja familia?- Zapytała przerzucając strony gdzie natrafiła na bardzo niecenzuralne zdjęcie, szybko przerzuciła strony dalej.

- Nie wiem- mruknął Albus śmiejąc się z czerwonego tuszu na niektórych kartkach.

- Al?- Zapytała.

- Hmm?

- Długo nad tym myślałeś?- zapytała. Albus uśmiechnął się.

- Wcale nie długo.

- Yhm… a długo to planowałeś?- zapytała.

- Troszkę.

- Zauważyłam.- zaśmiała się.

- Przemowa mi nie wyszła ale po twojej reakcji jednak było dobrze.- zaśmiał się.

- Merlinie ty nie wiesz jaka ja byłam przerażona! – Krzyknęła odwracając się do niego.- Myślałam że tam zeskoczę. Wręcz zaprzysięgłam sobie w duchu że jak powiesz coś w stylu „:Raymond wyjdź za mnie” to ci walnę…ale najwidoczniej…- Albus przerwał jej śmiejąc się głośno.

- Nie, to raczej w stylu Malfoya-  Powiedziała po czym sobie coś uświadomił. Już wyciągał telefon kiedy powstrzymał się w ostatniej chwili.

- A…to później.- zaśmiała się zaciągając Arie do swojego pokoju.