Rozdział 22

Blondie - One way or Antoher

- Potter!- ryknęła Aria na cały zamek.

- Nie ma mnie!- odkrzyknął skądś Albus. Aria z rękami za placami zaczęła chodzić w te i na zad po korytarzu. Ludzie zaczęli się oglądać, ale nie dostrzegli niczego w jej rękach.

- Potter no! Coś ci obiecałam! No chodź!- krzyknęła z szerokim uśmiechem.

- Mówiłem, że mnie nie ma! Tata mnie zabił!- ryknął Albus.

- Nie kłam. Lily powiedział, że twój ojciec wyjechał.- zaśmiała się.

- No tak, bo mnie zabił to ucieka. Tchórz!- krzyknął.

- Chodź tu cieniasie!- ryknęła Aria podskakując w miejscu.

- Czego się drzesz?- zapytała Amelie stając przed nią.

- Czekam aż Potter wyjdzie skądś gdzie się chowa.- powiedziała z uśmiechem. Amelie zmierzyła ją wzrokiem.

- Albus! No weź! Boisz się dziewczyny?- zapytała Amelie.

- Spadaj Malfoy. Boje się TAKIEJ dziewczyny!- krzyknął podkreślając ‘takiej’. Aria zaśmiała się.

- Jakiej!?- krzyknęły obie.

- Niebezpiecznej!- ryknął Albus i nagle wszystko ucichło. Kilka zgrzytów, jęki i trzaski i Albus na plecach prześlizgnął się przez korytarz.

- Zabini, dupku!- krzyknął, kiedy walnął w mur.

- Wygrałem!- ryknęła, Zabini wyłaniając się zza rogu. Albus posłał mu spojrzenie, przy którym Jase zbladł i usiadł chwiejąc się przy ścianie. Aria i Amelie zaśmiały się.

-No Potter. W końcu. No chodź. Obiecałam ci coś.- powiedziała Aria zeskakując z murku. Albus cofnął się.

- Ej no! Ja się tak nie bawię. Czym mam się bronić?- zapytał, kiedy Aria z uroczo morderczym uśmiechem szła w jego stronę.

- No nie wiem. Może rękami?- zapytała stawiając następny krok.

- E… nie? No dobra, dawaj Rymond byle szybko.- powiedział z uśmiechem. Aria zatrzymała się niezadowolona, po czym westchnęła.

- Jak chcesz.- powiedziała, po czym zamachnęła się. Coś uderzyło w Albusa. Chłopak spojrzał na swoją pierś. Spłynęła po nim jakaś różowa ciecz ukazując napis: „Krążą pogłoski, że jestem boski”. Albus spojrzał z przerażeniem na napis a później na Arie, która z uśmiechem podrzucała następną różową kulkę, która trafiła w sam pępek. Ciecz spłynęła w dół pokazując napis: „Bez tej koszuli też nieźle wyglądam”. Tyle, że ten napis aż świecił i był ogromny.

- Haha. No to, kto chcę sprawdzić czy napisy kłamią?- zapytała Aria. Wszystkim dziewczynom, które stały dookoła zaświeciły się oczy a natomiast, Albusa bardzo pociemniały.

- Chcesz mnie zabić?- zapytał cofając się.

- Mniej więcej.- westchnęła Aria z uśmiechem. Jakieś dziewczyny zaczęły biec w stronę Albusa, ale za nim dobiegły coś je zatrzymało. Aria zaczęła się śmiać widząc próby dziewczyn.

- Nie, nie moje drogie. Tu musimy się postarać.- zaśmiała się. Dziewczyny spojrzały na nią.

- No, co? Myślałyście, że pozwolę wam go tak od razu zabić? Heh.- zaśmiała się. Amelie przeszła przez dziwną zaporę i stanęła obok Ala.

- Ej a ja?- Zdziwiła się Amelie. Aria podbiegła do niej.

- Ciekawe. Wygląda na to, że my możemy go zabić.- zaśmiała się. Rose, Roxy i Lily także stały obok.

- Ej, ale dlaczego?- zapytała Roxy. Aria wzruszyła ramionami.

- Jesteś wredna wiesz?- zapytał Alabus.

- Cisza, bo je wpuszczę.- powiedziała zadowolona. Albus założył ręce na piersiach.

- Czyli że wpuszczam?- zapytała podnosząc różdżkę.

- No dawaj.- powiedział Albus. Arii drgnął nadgarstek i z uśmiechem zachęciła dziewczyny odsuwając się jednocześnie. Albus z przerażeniem zobaczył jak dziewczyny biegną w jego stronę.

- Dobra. Dobra! Żartowałem!- krzyknął. Aria stanął koło niego i złapała go z brak. Dziewczyny odskoczyły od niego, ale kiedy Aria go puściła znów mogły do niego podejść. Albus przerażony złapał w pół Arie.

- Ej no!- zakrzyknęła, kiedy ten mocno zacisnęła na niej swój uścisk.

- No co? I tak mam już poszarpaną koszule.- Stwierdził ruszając z Arią do przodu. Pochylił się trochę i teraz ją niósł.

- No dzięki. Od razu mi lepiej- warknęła kręcąc się.

- Cicho.- warknął Albus stając koło Lily, Roxy, Rose i Amelie, które śmiały się do rozpuku.

- Ślicznie razem wyglądacie.- zaśmiała się Rose.

- No dzięki nie?- westchnęła się Aria.

- No a co.- zaśmiał się Albus.- Dzięki Merlinowi wszystkie lekcje mamy dzisiaj z gryfiakami.- westchnął.

- Co?!- ryknęła Aria i zaczęła się wiercić.

- No! Spokojnie! Bo spadniesz.- zaśmiał się.

- Oj kiedyś tak ci walne, że ci się odechce.- warknęła dziewczyna.

- A tym czasem chodźmy na transmutacje!- krzyknął Albus i ruszył z Arią przyciśnięta do jego klaty przed siebie. Kiedy usiadł posadził sobie Arie na kolanach.

- No chyba nie lałeś.- warknęła próbując uciec.

- Zejdziesz a powiem twojemu bratu.- szepnął wskazując jej nadgarstek. Aria burknęła coś pod nosem.

- A tu, co się dzieje?- zapytała dyrektorka.

- To przez nią.- Wypalił szybko Al.

- Nie prawda.- jęknęła Aria. Dyrektorka zmierzyła ich wzrokiem, po czym, wzruszyła ramionami i podeszła do tablicy. Wszystkie lekcje minęły bardzo podobnie. No tylko na eliksirach Valentine straszyła Arie, że skoro siedzi Alowi na kolanach to zajdzie w ciąże. Aria taktownie to zignorowała natomiast Al zapytał skąd ona to wytrzasnęła, Valentine odparła, że tak w ciąże zaszła jej matka. I w tedy wszyscy ślizgoni i gryfoni z siódmego roku zdali sobie naprawdę sprawę, że ich nauczycielka eliksirów jest tępa jak osiemnasto wieczny miecz prawie bezgłowego Nicka którym nie da cię przeciąć najcieńszej rzeczy.

- Al, wiesz, że nie musisz z nią chodzić wszędzie?- zapytał Scor, kiedy Albus wyszedł z męskiego kibla razem z Aria, która maiła oczy zasłonięte swoimi dłońmi i mamrotała coś pod nosem.

- Na prawdę? To patrz.- powiedział Al. Postawił Arie na ziemi, po czym odsunął się kawałek a jakieś dziewczyny zaczęły biec w jego stronę. Szybko złapał Arie za ramie.

- Eee?- mruknął.

- No dobra. Czemu nie ściągniesz tego zaklęcia?- zapytał Scor. Aria przyciśnięta do Albusa westchnęła.

- Bo nie potrafię. Trzeba czekać do dwudziestej drugiej.- powiedziała spokojnie.

- To akurat na ciszę nocną.- zaśmiała się Rose.

- Haha, ale śmieszne.- warknęła Aria. Scor zaśmiał się a Albus razem z nim.

- Potter czy ja o czymś nie wiem?- żachnęła się Aria.

- Skądże.- burknął Al.

- Albus?- Al Spojrzał do góry z przerażeniem.

- Tatuś?- Albus poczuł, że ma deja vu. Tak samo jak Aria.

- E…? WTF?- zapytała Aria. Harry Potter podszedł bliżej i zmierzył syna razem z dziewczyną wzrokiem.

- Czy ja o czymś nie wiem?- zapytał.

- Nie.- powiedzieli jednocześnie.

- Czyli że nie wiem?- zapytał.

- On coś wie, ale mi nie mówi wiec nie jest pan sam.- powiedziała Aria i wzruszyła ramionami na tyle ile mogła w uścisku Albusa.

- Albus?- zapytał Harry. Al uśmiechnął się do taty poczym odstawił Arie.

- Ej dziewczyny! Wolny!- ryknęła jakaś szatynka. Harry spojrzał z przerażeniem na chordę dziewczyn biegnącą prosto na Albusa. Chłopak szybko złapał Aria i dziewczyny odskoczyły.

- No to tłumaczy większość.- powiedział ze zmrużonymi oczami Harry.

- A reszta?- zapytał Albus.

- Gadałeś z profesorem Snapem?- zapytał Harry.

- No skąd!- zakrzyknął Albus i szarpnął lekko Arią żeby się nie odzywała.

- Sam mi powiedział Al.- warknął Harry.

- No dobra kłamałem. I co?- zapytał Albus.

- Powiedział ci coś ekhm… ciekawego?- zapytał Harry zerkając krótko w stronę Arii.

- Zamknij się.- warknął Albus, kiedy Aria otworzyła usta.

- Okey. Snape nie skończył, kiedy debil położył jego zdjęcie na blacie i ahfgsdmko njhgalaso- Aria warczała przez rękę Albusa. Harry spojrzała na uśmiechającego się syna.

- Al chodź na chwile.- powiedział Harry.

- No nie mogę!- warknął Albus kiedy Aria ugryzła go w rękę.

- No tak. To ehh… kiedy to zaklęcie zniknie?- zapytał Harry.

- O dwudziestej drugiej.- westchnęła Aria próbując się wyrwać.

- Yhym.- Harry wyciągnął w ich stronę różdżkę, po czym zaklęcie niewerbalne uderzyło w ich dwoje. Aria poleciała na jedną stronę a Albus na druga.

- No aua!- krzyknęła Aria zjeżdżając ze ściany.

- Al chodź.- powiedział Harry. Jakieś dziewczyny zaczęły cichaczem podchodzić do Albusa.

- No to nic nie da tato.- westchnął Albus. Harry spojrzał w stronę Arii, która z pomocą Rose wstała z ziemi.

- Raymond.- powiedział Harry.

- Tso?- zapytała lekko zamroczona. Albus praskał śmiechem, co szybko, wybudziło Arie.

- Chodź tu debilu!- ryknęła Aria, po czym rzuciła się na Albusa, który razem z nią wylądował na ziemi.

- AAA!- ryknął Albus, kiedy Aria zaczęła go podduszać. Chłopak zamachnął się i obrócił z dziewczyną siadając na nią okrakiem. Aria wzięła głęboki wdech.

- Pomocy! Biją! Gwałcą! Dotykają!- ryknęła. Albus zeskoczył z niej poprawiając koszule. Aria szybko wstała rozejrzała się dookoła i złapała leżący niedaleko wazon i rzuciła nim w Albusa. Wazon rozbił się na ścianie za Alem.

- Blisko.- zaśmiał się.- Ojć!- krzyknął, kiedy Aria ponowiła szarżę.

- Ej! Ej! EJ!- ryknął, Scor łapiąc w pół Arię która niczym opętana zaczęła się rzucać. Rose złapała ją za nogi.

- Czy wyście poszaleli!?- ryknęła Aria trzymana przez Rose i Scora.

- Czy tobie całkiem odbiło?- zapytała Rose ściskając jej nogi w powietrzu.

- E? Nie? Ja chcę mu tylko przywalić tak raz a dobrze. Fajnie by było jakby stracił przytomność. Satysfakcja murowana. ALE NIE! No, bo mi już nie wolno być takich… takich uh!- warknęła Aria próbując się wyrwać.

- Przystojniaków?- Podsunął Scor.

- NIE!- zawyła Aria.- Palantów, którzy myślał, że im wszystko wolno. No jak ja cię dorwę Potter to ci nogi z dupy powyrywam!- ryknęła. Harry spojrzała na oszołomionego syna.

- Chyba leciutko przegiąłem.- westchnął Albus.

- …i wziął i cały czas! Bole mnie ręce, boli mnie brzuch a wy mnie jeszcze rozciągacie w dwie różne strony! Takie rzeczy to w średniowieczu! Sama musze urosnąć nie?! No puśćcie mnie!- krzyknęła Aria.

- Nie Aruś. Jesteś teraz niebezpieczna a mimo wszystko Albus musi żyć.- powiedziała Rose unikając jej nóg latających we wszystkie strony.

- Ale ja nie chcę go zabić!- krzyknęła Aria.

- A co chcesz?- zapytał Harry.

- Torturować tak długo aż mu te gały wypłyną!- ryknęła. Albus spojrzał na ojca.

- Em…Rozumiem, że jesteś trochę rozdrażniona.- Harry zatrzymał się widząc wkurzone oczy Arii.- Em… Ale proszę uspokój się tak? Będzie lepiej dla nas i dla ciebie.- powiedział Harry. Aria spojrzała na Rose i uniosła brwi. Dziewczyna puściła jej nogi wykończona. Scor powoli wypuściła ją ze swoich objęć i odsunął się. Aria wyglądała jak zabójca. Rozwiane i poczochrane blond włosy i lśniące oczy.

- Oł.- szepnął Harry odsuwając się. Aria zamknęła oczy, po czym wzięła głęboki wdech. Uśmiechnęła się.

- Uwielbiam wizualizacje.- westchnęła z uśmiechem otwierając oczy.

- Co sobie…- zaczęła Rose.

- Jak po kolei wyrywam Potterowi palce. Cudowne.- westchnęła, po czym w podskokach wyminęła Albusa, który schwał się za ojcem i wyszła na błonia.

- To było…- zaczął Albus.

- Super! Niesamowite! Cool!- krzyknął Scor. Al zmierzył go wzrokiem.- No nie dla ciebie.- zaśmiał się blondyn.

- Już nie musze z tobą rozmawiać Al, dowiedziałem się wielu rzeczy. Pogadamy w domu. Niedługo.- powiedział uśmiechając się do Rose.

- Narka wujku! Pozdrów mamę! Tate nie bo ostatnio na mnie krzyczał!- krzyknęła za Harrym Rose. Mężczyzna uśmiechnął się, po czym z pyknięciem zniknął.

- Oj Aria chyba wyładuje na tobie całą swoją nieokazywaną złość.- westchnęła Rose.

- No ba.- powiedziała z uśmiechem Aria wychylając się zza muru. Albus odskoczył do tyłu. Aria wzięła głęboki wdech i z uśmiechem weszła do zamku.

- Szybko się opanowałaś.- stwierdziła Rose.

- Byłam na zajęciach.- zaśmiała się Aria.

- E? Mam się bać?- zapytał Albus.

- Tak!- ryknęła Aria, po czym znów wzięła wdech.- Nie sorry. Nie.- powiedziała.

- Przegiąłem?- zapytał. Aria dalej z zamkniętymi oczami kiwnęła głową.- Przepraszam.- westchnął. Aria wzruszyła rękami, po czym złapała rękę Rose, która chciała ja poklepać po ramieniu.

- Rosie szkrabie. Nie waż się mnie dotykać. Nie dziś.- powiedziała z uśmiechem Aria, po czym podeszła, do Scora.- Gdzie jest twoja siostra?- zapytała.

- Em? A po co ci ona?- zapytał Scor.

- Musze pogadać z kimś, kto się w nim buja, później ją wyśmiać, jej pomóc wyśmiać ją znów i ją zrozumieć. Czaisz nie?- zapytała z uśmiechem Aria.

- Ej no?!- Oburzył się Albus.

- Na błoniach pewnie.- westchnął Scor.

- Dzięki. Jak będzie później płakała to jej wytłumacz albo lepiej nie. Jutro sama to zrobię.- powiedziała, po czym zniknęła na błoniach.

- Robi się wredna jak jest złą.- westchnęła Rose.

- To widać.- westchnęli obaj. Rose spojrzała na Albusa.

- To ciekawe. Co mówił Snape?- zapytała Rose.

- Nic!- krzyknął Albus. Rose zmierzyła go wzrokiem.

- E? Już idę pani psor! Narka.- powiedział Albus ruszając w głąb zamku. Scor spojrzał na Rose.

- No nie mów, że nie zauważyłeś.- westchnęła.

- No, co ty.- zaśmiał się Scor.

- To nienormalne.- westchnęli oboje i rozeszli się w dwie różne strony.

*^* 

- Raymond! Natychmiast chodź do mnie!- krzyknął Scor podtrzymując swoja ryczącą siostrę.

- No co? Przecież powiedziałam, że jutro jej wytłumaczę.- westchnęła Aria podchodząc do rodzeństwa.

- Nie. Masz jej natychmiast wytłumaczyć albo pozwolę jej cię walnąć.- warknął Scor. Aria westchnęła.

- No dobra. Czemu ryczysz?- zapytała Aria.

- Ja-jak mogłaś tak mówić!?- zawyła Amelie.

- Eh. Szanowny pan Potter niemiłosiernie mnie zdenerwował swym porannym i popołudniowym zachowaniem, kiedy taszczył mnie ze sobą wszędzie, co mogłaś niestety zauważyć a gdyż, kiedy robie się wściekła robie się wredna i niestety wypadło na ciebie. Nie bierz tego sobie do serca prawie wszystko, co mówiłam powiedziałam w afekcie.- powiedziała Aria. Scor i Amelie spojrzeli na nią zdziwieni.

- Dziadkowie, rodzice i brat redaktorzy nie?- westchnęła wzruszając rekami.

- Co było prawdą?- zapytała Amelie wycierając oczy.

 - Że to skończony egoistyczny palant, który myśli że mu wszystko wolno, że może rządzić innymi kiedy tylko zechce i że kiedyś naprawdę wszystkiego pożałuje jak w końcu sobie kogoś nie znajdzie bo jego egoizm w takim wypadku wypłynie na wierzch topiąc go samego w tej obrzydliwej cieczy.- westchnęła Aria.

- To wszystko?- zapytała Amelie.

- No nie. Prawdą jest też to, że tak bardzo go teraz nie lubię, że mam ochotę tak mocno mu przywalić żebym złamała sobie rękę, ale byłoby warto a jednocześnie chcę tak długo na niego krzyczeć żeby wziął się w garść i mnie nie wkurzał.- powiedziała Aria. Amelie stanęła jak wryta aż w końcu krzyknęła z wściekłością.

- Czy ty jesteś ślepa!?- zawyła Amelie. Aria i Scor na wszelki wypadek się odsunęli, ale Arii nic to nie dało, kiedy Amelie zacisnęła swoje tipsy na jej ramionach.

- Na Salazara czy ty kurde nic do cholery nie widzisz?! Czy ty czytałaś jak to chore zaklęcie działa?! Nie! A ja czytałam i jeżeli się któreś z was teraz zaśmieje w dupie będę miała tę szkołę i po prostu was zabije!- krzyknęła Amelie potrząsając Arią.- Więc rusz ten swój tyłek, za którym oglądają się faceci i pędź do bibliotek i czytaj o tym zaklęciu kretynko! Normalnie tak mnie denerwujesz, że to czasami masakra! Ja go nie mogę mieć a ty kurna jak możesz to nie wiesz! Uhh!- krzyknęła Amelie i tupiąc głośno nogami wmaszerowała do jakiejś Sali, po czym z trzaskiem zamknęła drzwi. Towarzyszące jej pobytowi w tej Sali dźwięki wcale nie wróżyły dobrze. Oszołomiona Aria dalej stała na środku korytarza.

- Że co robią?- Zdziwiła się Aria oglądając się do tyłu. Scor westchnął, po czym odwrócił ją plecami do siebie i zaczął pchać w stronę biblioteki.

- Naprawdę jesteście ślepi.- warknął Scor, po czym wszedł razem z nią do biblioteki. Podszedł do bibliotekarki i poprosił o odpowiednią księgę. Po chwili opasłe tomiszcze wpadło w ręce blondynki. Scor usiadł koło niej i zaczął wertować jej stronice. Aria tylko przyglądała się słowom, które mignęły jej przed oczami.

- Stój.- szepnęła, kiedy Scor trzymał stronę w ręce. Scor obejrzał stronę, po czym z uśmiechem wyparował z biblioteki. Aria spojrzała chwile za nim, po czym palcem zjechała w dół szepcząc pod nosem słowa. W końcu się zatrzymała.

- Amano passare- szepnęła i zjechała lekko w bok. Aria z hukiem zatrzasnęła księgę kończąc czytać.

- Trochę szacunku!- warknęła bibliotekarka. Aria wzięła książkę w ręce i położyła na jej biurku, po czym z głośnym trzaśnięciem drzwi wyszła z pomieszczenia.

- No i załatwione.- westchnęła Rose zza książki obserwując swojego kuzyna siedzącego na ziemi za regałem.

- Aluś?- szepnęła kucając przed nim.

- Yhm.- burknął przewracając stronę. Rose westchnął, po czym zamknęła mu książkę.

- No e..! Ej…- szperał już widząc minę Rose.

- Cicho.- warknęła.- Wiesz, jakiego zaklęcia użyła Aria?- zapytała, Rose. Albus zmarszczył brwi i pokręcił głową.

- Aria właśnie dowiedziała się, jakie zastosowanie ma to zaklęcie. Słyszałeś o amano passare?- zapytała ruda. Albus pokiwał głową, ale w pół drogi jego głowa się zatrzymała a jego oczy aż krzyczały.

- Nom.- zaśmiała się Rose.

- Ale zabawne.- warknął Albus wstając.

- Hehe. A jak? No to jak? Idziesz tłumaczyć czy udajesz, że nic się nie stało?- zapytała Rose.

- To drugie. Papa.- powiedział wychodząc z pomiędzy regałów i zostawiając swoją kuzynkę zaszokowaną.

- No kurwa nie wierze.- warknęła Rose.

- Won z biblioteki Weasley!- ryknęła bibliotekarka.